Als je kind ongeveer twee jaar oud is, krijg je te maken met de peuterpuberteit. Schrik niet, want je peuter kan zich soms ontpoppen tot een klein draakje. Hij krijgt een eigen willetje en gaat de grenzen opzoeken. Het liefste wil hij alles “zelluf doen”. Hoe ga je hier als ouder het beste mee om?

 Grenzen ontdekken

De peuterpuberteit duurt ongeveer tot je kind naar school gaat. Het is een fase in zijn ontwikkeling die er bij hoort. Zo wordt hij zelfstandiger. Hij ontdekt dat hij een eigen persoontje is en dat hij zélf beslissingen kan nemen. Bovendien merkt hij dat er naast huilen, meer manieren zijn om kenbaar te maken wat hij wil. Door eigenwijs te zijn, driftbuien en het liefste ‘nee’ te roepen, maakt hij duidelijk dat hij wil. En echt, bijna iedere ouder krijgt te maken met zo’n koppige peuter niet voor rede vatbaar is. Hij zoekt de grenzen op en leert zo zelfstandiger te worden.

Wat kun je doen?

Het lijkt soms wel of je kind de hele tijd de strijd met je aangaat. Hij wil een ijsje hebben, maar dat mag niet of hij wil zélf zijn jas aan doen en dat lukt nog niet. Door hem de ruimte te geven om dingen te proberen en op zijn eigen manier te doen leert hij veel. Hij kan zo leren dat hij een mening mag hebben en ‘nee’ tegen dingen mag zeggen. Als je je kind ondersteund in deze fase werpt dat zijn vruchten af in de toekomst. Dat vraagt vooral veel geduld en begrip en een consequente aanpak. Het belangrijkste is dat je niet boos wordt en hem leert dat je door huilen of een driftbui je zin niet krijgt. Door hem te belonen op de momenten dat het wel goed gaat kun je een positieve sfeer creëren.

Veilig & vertrouwd

Al je peuter dwars durft te zijn, betekent dat wel dat hij zijn relatie met papa en mama als veilig ervaart. In dat opzicht is het dus een positief signaal als je peuter, slecht luistert of zijn zin wil doordrijven. Hij vertrouwt erop dat je ondanks zijn gedrag toch van hem blijft houden. Sommige peuters zijn thuis lastig, maar juist bij andere mensen heel lief. Je kunt dan het gevoel hebben dat je peuter alleen jou uitdaagt, maar dit is niet zo. Hij is niet koppig om het dwars zijn, maar aan het experimenteren met zijn eigen wil. En dat durft hij juist in een vertrouwde omgeving. Omgaan met je koppige peuter kan een hele uitdaging zijn, maar met humor, geduld en begrip voor je kind kom je een heel eind.